به نقل از «فرارو»

سلامت مردان ایرانی؛ شاید وقتی دیگر

تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۲۹۱۱۷

جمعیت مرد و زن در کشور ما با اختلاف اندک، تقریباً نزدیک به هم قرار دارد. شاید این موضوع تنها نقطه اشتراک باشد که مردان ایرانی از آن برخوردارند، زیرا در سایر موارد، شاهد تفاوت‌های زیادی هستیم که وزنه آن به سمت خانم‌ها سنگینی می‌کند.

به گزارش مهر، نمونه آن را می‌توان در سلامت مردان و زنان جست‌وجو کرد، به طوری که اکثریت زنان جامعه با کوچک‌ترین بیماری، عزم مطب می‌کنند و این در حالی است که مردان جامعه ما، چنین تفکری را ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سلامت، موضوعی نیست که بتوان بر سر آن شوخی کرد، اما بی اعتنایی مردان به سلامت جسمانی و روانی خود، جای سوال دارد. به راستی چرا مردان ایرانی، در توجه به سلامت خود، خیلی جدی و پای کار نیستند.

به عقیده متخصصان علوم پزشکی، بی توجهی مردان نسبت به سلامت خود، از دو حالت خارج نیست. حالت اول، این است که احتمالاً به دلیل مشغله‌های کار و زندگی، فرصت نمی‌کنند به سلامت خود توجه کنند؛ و حالت دوم، مسائل مالی است که آن هم منبعث از توجه به خانواده و کاستن از هزینه‌های زندگی است.

یافته‌های به دست آمده از یک مطالعه در ایران نشان می‌دهد که درگیری مردان با مسائل خانوادگی و دغدغه‌های اقتصادی و ناآگاهی، از جمله عواملی هستند که باعث می‌شوند مردان کمتر به سلامت خود بها بدهند و از خدمات سلامت کمتر استفاده کنند.

برخورداری مردان از توانایی جسمی بیشتر، باعث می‌شود میزان ناتوانی آن‌ها کمتر از زنان برآورد شود. اما متأسفانه میزان مرگ و میر در هر گروه سنی از مردان، در مقایسه با زنان، به مراتب بالاتر است.

بر اساس اطلاعات منتشر شده در گزارش سیمای مرگ در کشور، در سال ۹۶ الی ۹۸ میزان مرگ مردان در تمامی رده‌های سنی در ۱۰۰ هزار نفر جمعیت بیشتر از زنان است که در بعضی از گروه‌های سنی این تفاوت قابل توجه است. به طوری که از ۱۸ تا ۲۹ سال، ۱۴۲ مرد و ۴۸ زن، از ۳۰ تا ۵۹ سال ۲۸۲ مرد و ۱۴۴ زن، بالای ۶۰ سال ۳۵۰۶ مرد و ۲۸۵۲ زن بوده است.

اطلاعات اداره بیماری‌های غیر واگیر وزارت بهداشت نشان می‌دهد که در همه‌گیری بیماری کووید ۱۹، میزان بستری در دو جنس زن و مرد، با اختلاف بسیار اندک: برابر، ولی ۵۵ درصد فوت شدگان کرونا، مرد و ۴۵ درصد زن بوده‌اند.

موضوع خانواده و تأمین نیاز‌های آن‌ها توسط مرد و پدر خانواده، مهم‌ترین نکته قابل تأمل در بی توجهی به مقوله سلامت مردان است. زیرا، پدر خانواده با خود فکر می‌کند اگر قرار باشد برای یک سرماخوردگی ساده حداقل ۵۰۰ هزار تومان هزینه ویزیت پزشک و پول دارو بدهد؛ باید از پول خورد و خوراک خانواده بزند که برای او قابل قبول نیست.

منظور از سلامت مردان صرفاً تمرکز بر روی بیماری‌های خاص مردان نیست، چرا که طبق آمار بیماری‌های مردانه تنها بخش کوچکی از نرخ مرگ و میر‌های مردان را به خود اختصاص می‌دهد، به همین دلایل در سال‌های اخیر مسئله سلامت مردان به عنوان یک بحران خاموش در تمام دنیا مطرح و به دلیل اهمیت آن در حوزه‌های مختلف تحقیقات علوم پزشکی، سیاست‌گذاری سلامت و تدوین و اجرای مداخلات مرتبط در قالب برنامه‌های بهداشتی و پیشگیری به یکی از مهم‌ترین اولویت‌های عرصه سلامت در سراسر جهان تبدیل شده است.

امروزه، در کنار بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان‌ها نیز رو به افزایش است و در این بین، مردان بیش از زنان؛ قربانی این بیماری‌ها می‌شوند.

نتایج مطالعات وزارت بهداشت نشان می‌دهد، بیماری‌های قلبی و عروقی، سرطان‌ها و سوانح و حوادث؛ بیشترین دلایل مرگ مردان ایرانی است.

چاقی و اضافه وزن، افزایش فشارخون، افزایش قند خون، تغذیه نامناسب، فعالیت فیزیکی ناکافی و اختلالات چربی خون از عوامل خطر بیماری‌های غیر واگیر در مردان گزارش شده‌اند. با افزایش سن، میزان شیوع فشارخون بالا در بین مردان روند افزایشی دارد.

مرگ ناشی از حوادث در مردان بسیار بیشتر از زنان است؛ همچنین، موارد مرگ و میر حوادث ترافیکی در مردان بیشتر بوده و در میان رانندگان جوان، مردان جوان زیر ۲۵ سال تقریباً ۳ برابر بیش از زنان همین گروه سنی، در معرض خطر فوت به دنبال رخداد تصادف رانندگی هستند.

حدود ٤٧ درصد مردان فعالیت فیزیکی ناکافی دارند و شیوع فعالیت فیزیکی ناکافی در بین مردان ساکن در مناطق شهری ٢٠ درصد بیشتر از مناطق روستایی است.

حدود ٥٤ درصد از مردان بالای ١٨ سال کشور دچار چاقی و اضافه وزن و حدود ٢٥ درصد از آنان دارای فشارخون بالا هستند. همچنین حدود ١٩ درصد از مردان بالای ٢٥ سال دارای چربی خون بالا بوده و حدود ١٠ درصد از دیابت رنج می‌برند.

بنا بر اعلام مرکز تحقیقات سلامت مردان و بهداشت باروری، مردان به دلایل متعددی همچون هراس از پزشکی و مشغله کاری کمتر به مراکز بهداشتی مراجعه کرده و علائم بیماری را نادیده می‌گیرند که این مسئله باعث افزایش عوارض بیماری و خطر مرگ و میر در مردان می‌شود.

محمد هادی رادفر دبیر جامعه اورولوژی ایران، سرطان پروستات را دومین سرطان شایع در میان مردان ایرانی دانست و گفت: مردان می‌بایست در کنار پیروی از سبک زندگی سالم مانند رژیم غذایی، پرهیز از مصرف دخانیات، ورزش منظم و مراجعات منظم دوره‌ای به پزشکان از سلامت خود اطمینان حاصل کنند.

وی افزود: مردان به لحاظ ژنتیکی بیشتر مستعد ابتلاء به سنگ‌های کلیوی هستند و در صورت مراجعه دیرهنگام به پزشک یا رها کردن درمان، به بیماری‌های مزمن کلیه گرفتار می‌شوند.

مطالعات نشان داده است که فقط ۳ درصد مردان ایرانی هیچ عامل خطری در شیوه زندگی خود برای ابتلاء به بیماری‌های مزمن غیرواگیر از قبیل سکته قلبی، مغزی و سرطان‌ها ندارند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: مردان قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل مردان ایرانی سلامت خود سلامت مردان بیماری ها مرگ و میر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۲۹۱۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام